OPMERKING: Dit artikel verscheen eerder op https://jmeblommaert.wordpress.com/2018/09/11/sociolinguistiek-voor-leerkrachten/
Leerkrachten hebben de afgelopen jaren geen gebrek gehad aan vormingsdagen over superdiversiteit en meertaligheid. Ik neem aan dat sommigen al een gevoel van indigestie hebben vanwege dat aanbod. Ook in de leerkrachtenopleiding spreekt men nu over meertaligheid als een gegeven, een realiteit. En dat kan men vanzelfsprekend enkel toejuichen.
OPMERKING: Dit is een ingekorte versie van de lezing gegeven op 29 maart 2018 in het kader van een Lecture Sociaal Werk aan de Faculteit Sociale Wetenschappen van de Universiteit Antwerpen.
La révolte n’est pas contraire à la mesure (De revolte is niet tegengesteld aan de maat) – Albert Camus
De uitdrijving van Dries van Langenhoven, leider van de rechts-identitaire beweging Schild en Vrienden, aan de Universiteit Gent baart me zorgen. Grote zorgen. Laat ik er maar meteen, bij wijze van caveat, bij zeggen dat ik, ten eerste, Dries Van Langenhoven nooit heb ontmoet , noch op eender welke andere manier met hem gecommuniceerd heb; en ten tweede, dat ik allesbehalve tuk ben op de rechtse identiteitspolitiek die opmars aan het maken is in Europa, en dus zeker nooit betrokken ben geweest bij een of andere rechtse beweging. Dit is geen verdediging van Schild en Vrienden, Dries Van Langenhoven of eender welk ander politieke standpunt.
Na het zien van de veelbesproken Pano reportage over Schild & Vrienden beseffen wij hoe belangrijk het blijft om een humane dialoog tussen verschillende denkwijzen te stimuleren. Wij willen nogmaals benadrukken dat iedereen welkom is op ons platform, mits je de spelregels respecteert (zie Wat is Mirari?). Wij sporen jullie allemaal aan om gegronde artikels door te sturen naar onze redactie. Enkel zo kunnen we het ideaal van Mirari bereiken: een idee waar processen van kritiek naar dialoog centraal staan. Twijfel niet om ons artikels, suggesties en/of vragen door te sturen!
“Elke waarheid doorloopt 3 stadia. Eerst wordt ze belachelijk gemaakt. Dan wordt ze hevig bestreden. Tenslotte wordt ze vanzelfsprekend aangenomen.”- Arthur Schopenhauer
Het gaat pakken beter met de wereld dan vroeger[1]. En het einde is nog lang niet in zicht: het kan nog veel beter. Het optimistische ‘evangelie’ heeft intussen veel mondige verdedigers: Steven Pinker, Johan Norberg en wijlen Hans Rosling. In onze contreien drukken Maarten Boudry en Rutger Bregman op het feit dat ‘de goede oude tijd’ vooral de tijd was waarin onze voorouders het zo slecht hadden.
