(189) De Russische tragedie van Aleksej Navalny: welke richting willen wij als samenleving uit?

AUTEUR: Arne Verboven

THEMA: Politiek

OPM: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

De dood van Russisch oppositieleider Aleksej Navalny is een wake-upcall voor onze westerse democratie, schrijft reporter Arne Verboven. Door de opkomst van extreemrechtse politici en partijen komt de vrijheid en democratie volgens hem ook bij ons onder druk te staan.

11 februari 1990 was een historische dag. Na 27 jaar werd de Zuid-Afrikaanse anti-apartheidsactivist Nelson Mandela vrijgelaten uit de gevangenis. Dat, en de opheffing van het verbod op het ANC leidden mee tot de val van het absurde apartheidsregime. Als deze onvermoeibare verzetsstrijder na nauwelijks twee jaar gevangenschap het leven had gelaten, zou dat verschrikkelijk bewind dan vandaag nog hebben standgehouden?

Enkele dagen geleden, 16 februari 2024 gaat wellicht ook de geschiedenisboeken in. Een volledige bladzijde zal er niet aan gewijd worden, eerder een éénkolommer ergens onderaan in de hoek van de pagina. Russisch oppositieleider Aleksej Navalny kwam na twee jaar gevangenschap om het leven, nadat hij ‘onverwacht’ onwel was geworden.

Navalny was de voornaamste stem die inging tegen het dictatoriale regime van president Vladimir Poetin. Die kreeg een week eerder nog een podium aangeboden door de al even misselijkmakende zelfverklaarde kritische journalist Tucker Carlson, om de Russische propaganda in de Amerikaanse huiskamers te krijgen, en zo Donald Trump een zetje te geven richting het schijnbaar onoverkomelijke presidentschap in de Verenigde Staten.

Onnavolgbaar doorzettingsvermogen

Navalny werd meermaals beticht van samenwerking met fascistische figuren in de strijd tegen een minstens even fascistisch regime. Die kritiek weerlegde hij in de documentaire die VRT Canvas uitzond naar aanleiding van zijn overlijden. In een gezond politiek landschap zou het voor hem ondenkbaar geweest zijn om met zulke wansmakelijke figuren op de barricades te staan om zijn geliefkoosde natie te bevrijden van zijn onderdrukker.

“Navalny werd meermaals beticht van samenwerking met fascistische figuren in de strijd tegen een minstens even fascistisch regime”

Maar in een regime dat elke vorm van tegenspraak onderdrukt met buitenproportionele straffen, kun je niet kieskeurig zijn in het kiezen van je dappere mede-opposanten. Een argument dat in mijn ogen alle beschuldigingen hieromtrent van tafel veegt.

Potvis in de Westelijke Sahara

Zijn mediagenieke voorkomen en talent zorgden ervoor dat zijn acties het maximale effect teweegbrachten in een Russisch systeem dat zo vastzit als een potvis in de Westelijke Sahara opzoek naar oceaanse vrijheid. Dat maximale effect waartoe Navalnys daden geleid hebben, heeft dus haast geen impact. Poetins propagandamachine draait lekker door, Russische trollenlegers blijven het Westen ongestoord treiteren en rouwende mensen die de dappere Navalny herdenken met een bloemetje, worden hardhandig gearresteerd.

Mensenrechten en autoritaire regimes: het blijft een hopeloze combinatie. Ondertussen komt ook elders de democratie verder onder druk te staan. Want ook Narendra Modi begint als leider van opkomende wereldmacht India de houding van autoritaire collega’s als Poetin en de Chinese president Xi Jinping aan te nemen.

Zelfs onze dikste vriend, de Verenigde Staten, dreigt zijn vleugels zodanig uit te slaan zodat wij als Europa er niet langer onder kunnen schuilen. Uitspraken van een oranje presidentskandidaat die belooft de eerste dag van zijn ambtstermijn te zullen handelen als een dictator, glijden zonder verzet door de strotten van de zelfverklaarde doorsnee-Amerikaan. Kort gezegd: we staan er als Europa binnenkort alleen voor.

“Uitspraken van een oranje presidentskandidaat die belooft de eerste dag van zijn ambtstermijn te zullen handelen als een dictator, glijden zonder verzet door de strotten van de zelfverklaarde doorsnee-Amerikaan”

En ook bij ons staat de verdeeldheid voor de deur. Nationalistische partijen misleiden hun kiezers met een nostalgische illusie dat we terug kunnen naar hoe het (n)ooit geweest is, naar eent tijd waarin het zogezegd allemaal beter was. Het Vlaams Belang komt over als een ordentelijke moderne versie van extreemrechts, maar vergis je niet. Het feit dat meerdere westerse leden van deze ideologische strekkingen sterke banden onderhouden met regimes die andersdenkenden vergiftigen of opsluiten in ‘heropvoedingskampen’, onthult welk discours deze potentiële beleidsvoerders streven te voeren.

Eigen kracht benadrukken

De oplossing voor de huidige autoritaire machtsblokken ligt niet in onze handen. Maar we kunnen wel beginnen met onszelf. We moeten onze krachten extra benadrukken, in plaats van te blijven mekkeren over onze zwaktes. Onze democratie is inderdaad een log systeem dat op verschillende aspecten gedateerd blijkt, maar ze heeft bovenal ontzettend veel troeven. Er zijn weinig modellen waarin het vrijer en aangenamer vertoeven is dan in het onze.

“Onze democratie is inderdaad een log systeem dat op verschillende aspecten gedateerd blijkt, maar ze heeft bovenal ontzettend veel troeven”

Populistische stemmen proberen deze waarheid te ondermijnen door symptomen aan te duiden als oorzaken en daarmee de vooruitgang af te remmen. Als zelfs het woord ‘gelukzoeker’ een negatieve connotatie krijgt, merk je dat ze slagen in hun opzet. De oorzaak van de toename in ongelijkheid ligt niet bij asielzoekers die vaak vluchten uit erbarmelijke omstandigheden, maar eerder bij de elite die het vertikt hun buitenproportionele privileges te beperken. Hoe Trump erin slaagt zijn kiesvee te overtuigen dat hij de stem van het ‘gewone volk’ vertegenwoordigt, gaat het absurde voorbij, want hij is dé belichaming deze elite, de 0,1 procent.

Daarmee bedoel ik niet dat extreemrechtse politici per definitie foute bedoelingen hebben. Ook zij beoefenen hun beroep vaak met hart en ziel en handelen in veel gevallen met de beste bedoelingen. Alleen zijn zij niet het antwoord waar we als samenleving op wachten. Hoeveel Navalnys moeten er nog sterven voor de huidige wereldmacht inziet dat een mooiere, vrijere en positievere wereld voordelig is voor iedereen?

(188) Je kan maar inburgeren als je er de kans toe krijgt

AUTEUR: Anthe Baele

THEMA: Politiek

OPM: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

Vlaams minister van Inburgering Gwendolyn Rutten (Open VLD) maakte begin januari bekend dat ze een proefproject opstart met inburgeringscursussen voor nieuwkomers in hun land van herkomst. Het volgen van en slagen voor de cursus wil ze tot een voorwaarde maken om ons land binnen te komen. Dat is op veel vlakken geen goed idee, vindt Anthe Baele. Zij is doctoraatstudent Geschiedenis aan de Universiteit Gent, waar ze onderzoek doet naar de rol van geschiedenis in Vlaamse en Nederlandse inburgeringscursussen.

Lees verder “(188) Je kan maar inburgeren als je er de kans toe krijgt”

(187) Waarom zijn er zoveel narcisten in de academische wereld?

AUTEUR: Charlotte Goeyers

THEMA: Onderwijs

OPM: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

Op 5 mei berichtte De Morgen dat professor psychologie Elke Van Hoof (Vrije Universiteit Brussel) door medewerkers beticht werd van ‘toxisch leiderschap’. De burn-outexperte zag vorig jaar haar hele team opstappen nadat doctoraatstudenten eerder al een klacht indienden voor grensoverschrijdend gedrag en toxisch leiderschap. De VUB startte daarop een intern onderzoek. Charlotte Goeyers, zelf doctoraatstudente, herkent het academische klimaat waarin veel jonge onderzoekers zich proberen staande te houden, en wijt het probleem aan narcisme.

Lees verder “(187) Waarom zijn er zoveel narcisten in de academische wereld?”

(186) Een duur blauw vinkje dat zijn nut verliest

AUTEUR: Sidi El Omari

THEMA: Media

OPM: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

In de wereld van sociale media symboliseert een blauw vinkje altijd een zekere status en erkenning. Het is een teken dat je als publieke figuur, merk of bekendheid geverifieerd bent en dat je betrouwbaarheid wordt erkend. Met de introductie van Meta Verified, waar je maandelijks betaalt om je account geverifieerd te maken, lijkt dit eens zo gewilde blauwe vinkje zijn glans te verliezen.

Toen Elon Musk, de nieuwe eigenaar van Twitter, eerder aankondigde dat gebruikers vanaf april zouden moeten betalen voor een blauw vinkje op zijn platform, veroorzaakte dit nieuws heel wat commotie. Twitteraars die een geverifieerd account willen, moeten daar maandelijks 11 euro voor neertellen. 

Ondanks de heisa, inspireerde het Meta, het moederbedrijf achter onder meer Facebook en Instagram, om hetzelfde te doen. Meta vraagt met Meta Verified voor het blauwe vinkje maar liefst 16,99 euro per maand via de app van Facebook of Instagram. Wie het abonnement via de browserversies afsluit, betaalt 14,99 euro.

De vraag die velen zich ongetwijfeld stellen, is waarom mensen überhaupt betalen om een blauw vinkje te krijgen. Voor bekende merken, politici, sporters en acteurs is het begrijpelijk, aangezien zij vaak het slachtoffer zijn van nepaccounts die zich voordoen als hen. 

Nepaccounts

De mogelijkheid dat nu zelfs personen met een beperkt of zelfs geen bereik voor deze optie kunnen kiezen, is teleurstellend. De erkenning die bij zo’n blauw vinkje hoorde, vervaagt nu snel en zet de deur voor online oplichters alleen maar wijder open. Nu iedereen die betaalt, zichzelf een geverifieerd account kan aanmeten, is het niet ondenkbaar dat het aantal nepaccounts zal toenemen.

Ikzelf kreeg in april onverwacht een blauw vinkje van Meta op Instagram. Ik deed de aanvraag omdat ik op mijn persoonlijke Instagramaccount vaak promo maak voor Karama Solidarity, de solidariteitsorganisatie waar ik voor werk. Ik wilde ook via mijn eigen profiel mensen warm maken om geld te doneren voor het goede doel. Dankzij een blauw vinkje zouden mijn volgers sneller kunnen achterhalen dat mijn intenties oprecht zijn.

Destijds verliep het proces van het aanvragen van zo’n vinkje volledig anders dan nu. Je moest een aanvraag indienen bij Meta, die tot dertig dagen kon duren voordat deze werd behandeld. Bij afwijzing moest er nog eens dertig dagen gewacht worden voordat er een nieuwe aanvraag ingediend kon worden. De aanvraag vereiste onder andere referenties zoals krantenartikels, je moest uitleggen hoe mensen jou zouden moeten kennen en wie jouw doelpubliek is. 

Vervelende advertenties

Pas na vier pogingen is het mij gelukt om de ‘verificatietag’ te krijgen. Met de komst van Meta Verified ben ik eerlijk gezegd liever mijn blauwe vinkje kwijt dan rijk. Het heeft zijn nut volledig verloren, nu er alleen nog een onderscheid gemaakt wordt op basis van gebruikers die betalen en die niet betalen.

Meta biedt voor een Premiumaccount zogezegd ook nog ‘verhoogde accountbescherming’, ‘snellere service ondersteuning’ en ‘unieke stickers’. Dat is onze 15 euro per maand nauwelijks waard. Het zou veel logischer zijn als Meta Verified ook andere voordelen met zich mee zou brengen, zoals het elimineren van vervelende advertenties op Instagram en Facebook. Dat zou pas een tastbare verbetering bieden aan de gebruikerservaring en een valide reden zijn om maandelijks geld te betalen aan Meta.

Daarom wil ik mensen, en zeker jongeren, sterk adviseren om niet te vallen voor deze dure trend die uiteindelijk weinig toevoegt aan het gebruik van de sociale media apps van Meta. Het is belangrijk om kritisch te blijven en niet te geloven dat zo’n blauw vinkje automatisch je status of geloofwaardigheid verhoogt. Er zijn andere manieren om jezelf te onderscheiden en je stem te laten horen zonder je portemonnee te leggen voor een symbool dat zijn waarde heeft verloren.

Laten we ons daarom richten op de inhoud, op de kwaliteit van onze bijdragen en de impact die we kunnen maken zonder afhankelijk te zijn van symbolen zoals het blauwe vinkje. Verleg daarom de aandacht naar waar het echt om draait: authenticiteit, betrokkenheid en de kracht van ons eigen unieke geluid in de digitale wereld.

(184) Is Freud en de psychoanalyse nog relevant?

AUTEUR: Patrick Bailliu

THEMA: Filosofie, Wetenschap

In de commotie rond omstreden Professor psychologie Mattias Desmet (UGent) wordt al snel door positivistisch filosofen en vooruitgangsgelovigen het volledige verhaal van Freud en psychoanalyse mee de grond in geboord. Maar is dat wel volledig terecht?

Met nuance in gedachten stellen we ons de vraag: “Zijn Freud en psychoanalyse nog relevant?”.

Lees verder “(184) Is Freud en de psychoanalyse nog relevant?”

(183) Is het neoliberalisme het ideale systeem voor een psychopaat?

AUTEUR: Patrick Bailliu

THEMA: Politiek, Filosofie, Sociologie

Vooraleer we op bovenstaande vraag ingaan wil ik even een summier weergeven wat we vandaag onder psychopaat begrijpen. In tegenstelling tot wat veel mensen denken is psychopathie geen geestesziekte, maar een karakterafwijking. Deskundigen zijn het er echter niet over eens wat een psychopaat precies is. In de loop der tijd heeft psychopathie diverse namen gehad, zoals ‘gekte zonder dwangvoorstellingen’ en ‘morele waanzin’. De Amerikanen zeggen ‘sociopaat’ in plaats van psychopaat, en de Amerikaanse psychiatrie hanteert vaak de diagnose antisocial personality disorder. In de internationale classificatie van ziekten (ICD) is psychopatie geclassificeerd onder de categorie dissociale persoonlijkheidsstoornis. In de internationale classificatie van ziekten (ICD) die wordt gebruikt door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), is psychopathie geclassificeerd onder de categorie dissociale persoonlijkheidsstoornis. De achtergrond van de nieuwe termen is deels dat het woord ‘psychopaat’ als scheldwoord wordt gebruikt, deels dat de definitie tot dusverre ten onrechte op het individu zelf gericht was en niet de problematische relatie van de psychopaat met de omgeving meenam.

Lees verder “(183) Is het neoliberalisme het ideale systeem voor een psychopaat?”

(182) Mijn eerst VN-conferentie als jongerenvertegenwoordiger: een dubbel gevoel

AUTEUR: Simon Sterck

THEMA: Politiek

OPM: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

Van 5 tot 7 oktober was Simon Sterck in de Cypriotische hoofdstad Nicosia om er deel te nemen aan de 9th Environment for Europe Ministerial Conference, georganiseerd door de United Nations Economic Commission for Europe (UNECE). Dit jaar lag de focus vooral op klimaateducatie en duurzaam toerisme. Het was de eerste keer dat hij als VN-jongerenvertegenwoordiger Duurzame Ontwikkeling bij de Vlaamse Jeugdraad deelnam aan een VN-conferentie. Een zeer boeiende ervaring, al kwam hij toch ook deels teleurgesteld terug.

Lees verder “(182) Mijn eerst VN-conferentie als jongerenvertegenwoordiger: een dubbel gevoel”

(181) Eet eens een insectenburger of kweekvlees in plaats van een entrecote

AUTEUR: Lana Van Gerven

THEMA: Sociologie, Klimaat

OPM: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

De gemiddelde Vlaming is een echte Bourgondiër: hij kan niet zonder zijn dagelijkse portie vlees. Dat beeld bestaat al decennia, maar is nu toch al enkele jaren op z’n retour.  Meer zelfs, de toekomst oogt somber voor de grillrestaurants en steakhouses.  De geesten zijn aan het rijpen: dieren kweken voor consumptie is ethisch en klimatologisch nog moeilijk te verantwoorden.  Maar niet getreurd: er zijn alternatieven zoals vleesvervangers en insecten.  En de voedseltechnologie biedt een oplossing in de vorm van kweekvlees. 

Lees verder “(181) Eet eens een insectenburger of kweekvlees in plaats van een entrecote”

(180) Wat als Poetin een vrouw was? “Stap naar militaire invasie zou misschien minder snel gezet zijn”

AUTEUR: Igor Bulcke

THEMA: Politiek

OPM: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

“Als Vladimir Poetin een vrouw geweest was, was hij Oekraïne niet binnengevallen.” Dat zei de  Britse ex- premier Boris Johnson eind juni. Een uitspraak die je in eerste instantie zou weglachen, maar heeft Johnson gelijk? Zouden we in een andere realiteit leven als meer vrouwen aan het hoofd van kernmachten staan?

Lees verder “(180) Wat als Poetin een vrouw was? “Stap naar militaire invasie zou misschien minder snel gezet zijn””