AUTEUR: Loren Torres Gonzalez
THEMA: Gezondheidszorg
April is autismemaand. “Ik heb autisme, maar ik zou het niet willen veranderen”, schrijft Lorena Torres Gonzalez (24). “Ik ben mezelf, zonder autisme zou ik dat niet zijn. Maar het zou makkelijker zijn als er wat meer begrip is.”
Continue reading “(59) Autismemaand: “Neen, je bent niet een beetje autistisch. ASS is geen grap””
AUTEUR: Patrick Bailliu
THEMA: Filosofie en Gezondheidszorg
De cijfers van de geestelijke gezondheidszorg nemen sinds jaren gestadig toe. Daar zijn allerlei oorzaken voor op te noemen. Een van de oorzaken is de toename van het fenomeen burn-out. Burn-out of het ‘opgebrand zijn’ (Bakker, Schaufeli en van Dierendonck, 2000) is een gevolg van langdurige blootstelling aan stressvolle context(en). Verschillende studies wijzen uit dat de onderwijssector daar deel van uitmaakt (Taris, Schaufeli, Schreurs en Caljé, 2000; Houtman, Andries en Hupkens, 2004). Burn-out komt tot stand door een samenspel van factoren, die het functioneren binnen de onderwijscontext bemoeilijken: een gebrek aan erkenning en steun van de directie, onzekerheid met betrekking tot behoud job, het moeten verrichten van extra taken buiten het lesgeven, gebrek aan toekomst – en zinperspectief, tijdsdruk, gebrek aan middelen, klasmanagement, problemen in de klas, etc…
Continue reading “(47) Filosofisch perspectief over zelfzorg en onderwijs.”
AUTEUR: Eveline Meylemans
THEMA: Gezondheidszorg + sociologie
“Voor mij is het belangrijk dat er in de media ruimte blijft voor de schrijnende verhalen van de jeugdhulp”, schrijft Eveline Meylemans (22) één jaar na Jordy. “Want vandaag de dag lijkt het alsof beleidsactoren ze soms willen wegmoffelen.”
Continue reading “(42) Jongeren in de jeugdhulp hebben geen nood aan geluk, maar aan recht.”
AUTEUR: Laurens Soenen
THEMA: Gezondheidszorg
In februari pleegde mijn vader zelfmoord. Deze open brief is geen wraak voor bijna 25 jaar vruchteloze begeleiding in de geestelijke gezondheidszorg, maar wel een oproep voor meer empathie.
Het telefoontje waar ik meer dan twintig jaar voor gevreesd had, kwam er op een bewolkte vrijdag in februari. “Je vader is overleden”, klonk het. Nog voor het woord zelfmoord uitgesproken werd, wist ik dat hij geen natuurlijke dood gestorven was. Gedurende mijn hele jeugd heb ik mijn vader van de ene zelfmoordpoging in de andere zien rollen. Ik herinner me nog altijd hoe ik hem als kleine jonge meerdere keren probeerde te overtuigen om niet in de wagen te springen en zich van een brug te storten of hoe ik hem na een overdosis antidepressiva in het ziekenhuis bezocht.
Continue reading “(25) Open brief van een zoon: geestelijke gezondheidszorg begint met empathie”
