(189) De Russische tragedie van Aleksej Navalny: welke richting willen wij als samenleving uit?

AUTEUR: Arne Verboven

THEMA: Politiek

OPM: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

De dood van Russisch oppositieleider Aleksej Navalny is een wake-upcall voor onze westerse democratie, schrijft reporter Arne Verboven. Door de opkomst van extreemrechtse politici en partijen komt de vrijheid en democratie volgens hem ook bij ons onder druk te staan.

11 februari 1990 was een historische dag. Na 27 jaar werd de Zuid-Afrikaanse anti-apartheidsactivist Nelson Mandela vrijgelaten uit de gevangenis. Dat, en de opheffing van het verbod op het ANC leidden mee tot de val van het absurde apartheidsregime. Als deze onvermoeibare verzetsstrijder na nauwelijks twee jaar gevangenschap het leven had gelaten, zou dat verschrikkelijk bewind dan vandaag nog hebben standgehouden?

Enkele dagen geleden, 16 februari 2024 gaat wellicht ook de geschiedenisboeken in. Een volledige bladzijde zal er niet aan gewijd worden, eerder een éénkolommer ergens onderaan in de hoek van de pagina. Russisch oppositieleider Aleksej Navalny kwam na twee jaar gevangenschap om het leven, nadat hij ‘onverwacht’ onwel was geworden.

Navalny was de voornaamste stem die inging tegen het dictatoriale regime van president Vladimir Poetin. Die kreeg een week eerder nog een podium aangeboden door de al even misselijkmakende zelfverklaarde kritische journalist Tucker Carlson, om de Russische propaganda in de Amerikaanse huiskamers te krijgen, en zo Donald Trump een zetje te geven richting het schijnbaar onoverkomelijke presidentschap in de Verenigde Staten.

Onnavolgbaar doorzettingsvermogen

Navalny werd meermaals beticht van samenwerking met fascistische figuren in de strijd tegen een minstens even fascistisch regime. Die kritiek weerlegde hij in de documentaire die VRT Canvas uitzond naar aanleiding van zijn overlijden. In een gezond politiek landschap zou het voor hem ondenkbaar geweest zijn om met zulke wansmakelijke figuren op de barricades te staan om zijn geliefkoosde natie te bevrijden van zijn onderdrukker.

“Navalny werd meermaals beticht van samenwerking met fascistische figuren in de strijd tegen een minstens even fascistisch regime”

Maar in een regime dat elke vorm van tegenspraak onderdrukt met buitenproportionele straffen, kun je niet kieskeurig zijn in het kiezen van je dappere mede-opposanten. Een argument dat in mijn ogen alle beschuldigingen hieromtrent van tafel veegt.

Potvis in de Westelijke Sahara

Zijn mediagenieke voorkomen en talent zorgden ervoor dat zijn acties het maximale effect teweegbrachten in een Russisch systeem dat zo vastzit als een potvis in de Westelijke Sahara opzoek naar oceaanse vrijheid. Dat maximale effect waartoe Navalnys daden geleid hebben, heeft dus haast geen impact. Poetins propagandamachine draait lekker door, Russische trollenlegers blijven het Westen ongestoord treiteren en rouwende mensen die de dappere Navalny herdenken met een bloemetje, worden hardhandig gearresteerd.

Mensenrechten en autoritaire regimes: het blijft een hopeloze combinatie. Ondertussen komt ook elders de democratie verder onder druk te staan. Want ook Narendra Modi begint als leider van opkomende wereldmacht India de houding van autoritaire collega’s als Poetin en de Chinese president Xi Jinping aan te nemen.

Zelfs onze dikste vriend, de Verenigde Staten, dreigt zijn vleugels zodanig uit te slaan zodat wij als Europa er niet langer onder kunnen schuilen. Uitspraken van een oranje presidentskandidaat die belooft de eerste dag van zijn ambtstermijn te zullen handelen als een dictator, glijden zonder verzet door de strotten van de zelfverklaarde doorsnee-Amerikaan. Kort gezegd: we staan er als Europa binnenkort alleen voor.

“Uitspraken van een oranje presidentskandidaat die belooft de eerste dag van zijn ambtstermijn te zullen handelen als een dictator, glijden zonder verzet door de strotten van de zelfverklaarde doorsnee-Amerikaan”

En ook bij ons staat de verdeeldheid voor de deur. Nationalistische partijen misleiden hun kiezers met een nostalgische illusie dat we terug kunnen naar hoe het (n)ooit geweest is, naar eent tijd waarin het zogezegd allemaal beter was. Het Vlaams Belang komt over als een ordentelijke moderne versie van extreemrechts, maar vergis je niet. Het feit dat meerdere westerse leden van deze ideologische strekkingen sterke banden onderhouden met regimes die andersdenkenden vergiftigen of opsluiten in ‘heropvoedingskampen’, onthult welk discours deze potentiële beleidsvoerders streven te voeren.

Eigen kracht benadrukken

De oplossing voor de huidige autoritaire machtsblokken ligt niet in onze handen. Maar we kunnen wel beginnen met onszelf. We moeten onze krachten extra benadrukken, in plaats van te blijven mekkeren over onze zwaktes. Onze democratie is inderdaad een log systeem dat op verschillende aspecten gedateerd blijkt, maar ze heeft bovenal ontzettend veel troeven. Er zijn weinig modellen waarin het vrijer en aangenamer vertoeven is dan in het onze.

“Onze democratie is inderdaad een log systeem dat op verschillende aspecten gedateerd blijkt, maar ze heeft bovenal ontzettend veel troeven”

Populistische stemmen proberen deze waarheid te ondermijnen door symptomen aan te duiden als oorzaken en daarmee de vooruitgang af te remmen. Als zelfs het woord ‘gelukzoeker’ een negatieve connotatie krijgt, merk je dat ze slagen in hun opzet. De oorzaak van de toename in ongelijkheid ligt niet bij asielzoekers die vaak vluchten uit erbarmelijke omstandigheden, maar eerder bij de elite die het vertikt hun buitenproportionele privileges te beperken. Hoe Trump erin slaagt zijn kiesvee te overtuigen dat hij de stem van het ‘gewone volk’ vertegenwoordigt, gaat het absurde voorbij, want hij is dé belichaming deze elite, de 0,1 procent.

Daarmee bedoel ik niet dat extreemrechtse politici per definitie foute bedoelingen hebben. Ook zij beoefenen hun beroep vaak met hart en ziel en handelen in veel gevallen met de beste bedoelingen. Alleen zijn zij niet het antwoord waar we als samenleving op wachten. Hoeveel Navalnys moeten er nog sterven voor de huidige wereldmacht inziet dat een mooiere, vrijere en positievere wereld voordelig is voor iedereen?

(188) Je kan maar inburgeren als je er de kans toe krijgt

AUTEUR: Anthe Baele

THEMA: Politiek

OPM: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

Vlaams minister van Inburgering Gwendolyn Rutten (Open VLD) maakte begin januari bekend dat ze een proefproject opstart met inburgeringscursussen voor nieuwkomers in hun land van herkomst. Het volgen van en slagen voor de cursus wil ze tot een voorwaarde maken om ons land binnen te komen. Dat is op veel vlakken geen goed idee, vindt Anthe Baele. Zij is doctoraatstudent Geschiedenis aan de Universiteit Gent, waar ze onderzoek doet naar de rol van geschiedenis in Vlaamse en Nederlandse inburgeringscursussen.

Lees verder “(188) Je kan maar inburgeren als je er de kans toe krijgt”

(183) Is het neoliberalisme het ideale systeem voor een psychopaat?

AUTEUR: Patrick Bailliu

THEMA: Politiek, Filosofie, Sociologie

Vooraleer we op bovenstaande vraag ingaan wil ik even een summier weergeven wat we vandaag onder psychopaat begrijpen. In tegenstelling tot wat veel mensen denken is psychopathie geen geestesziekte, maar een karakterafwijking. Deskundigen zijn het er echter niet over eens wat een psychopaat precies is. In de loop der tijd heeft psychopathie diverse namen gehad, zoals ‘gekte zonder dwangvoorstellingen’ en ‘morele waanzin’. De Amerikanen zeggen ‘sociopaat’ in plaats van psychopaat, en de Amerikaanse psychiatrie hanteert vaak de diagnose antisocial personality disorder. In de internationale classificatie van ziekten (ICD) is psychopatie geclassificeerd onder de categorie dissociale persoonlijkheidsstoornis. In de internationale classificatie van ziekten (ICD) die wordt gebruikt door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), is psychopathie geclassificeerd onder de categorie dissociale persoonlijkheidsstoornis. De achtergrond van de nieuwe termen is deels dat het woord ‘psychopaat’ als scheldwoord wordt gebruikt, deels dat de definitie tot dusverre ten onrechte op het individu zelf gericht was en niet de problematische relatie van de psychopaat met de omgeving meenam.

Lees verder “(183) Is het neoliberalisme het ideale systeem voor een psychopaat?”

(182) Mijn eerst VN-conferentie als jongerenvertegenwoordiger: een dubbel gevoel

AUTEUR: Simon Sterck

THEMA: Politiek

OPM: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

Van 5 tot 7 oktober was Simon Sterck in de Cypriotische hoofdstad Nicosia om er deel te nemen aan de 9th Environment for Europe Ministerial Conference, georganiseerd door de United Nations Economic Commission for Europe (UNECE). Dit jaar lag de focus vooral op klimaateducatie en duurzaam toerisme. Het was de eerste keer dat hij als VN-jongerenvertegenwoordiger Duurzame Ontwikkeling bij de Vlaamse Jeugdraad deelnam aan een VN-conferentie. Een zeer boeiende ervaring, al kwam hij toch ook deels teleurgesteld terug.

Lees verder “(182) Mijn eerst VN-conferentie als jongerenvertegenwoordiger: een dubbel gevoel”

(180) Wat als Poetin een vrouw was? “Stap naar militaire invasie zou misschien minder snel gezet zijn”

AUTEUR: Igor Bulcke

THEMA: Politiek

OPM: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

“Als Vladimir Poetin een vrouw geweest was, was hij Oekraïne niet binnengevallen.” Dat zei de  Britse ex- premier Boris Johnson eind juni. Een uitspraak die je in eerste instantie zou weglachen, maar heeft Johnson gelijk? Zouden we in een andere realiteit leven als meer vrouwen aan het hoofd van kernmachten staan?

Lees verder “(180) Wat als Poetin een vrouw was? “Stap naar militaire invasie zou misschien minder snel gezet zijn””

(170) Het cynische machtsspel van Aleksandr Loekasjenko

AUTEUR: Naomi Izabela

THEMA: Politiek

OPM: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

woman in white and red shirt standing on street during daytime

Nadat de Wit-Russische overheid vorig jaar de kritische journalist Roman Protasevitsj oppakte en vastzette, legde de EU zware diplomatische en economische sancties op aan het land. Maar Wit-Russisch president Aleksandr Loekasjenko liet zich niet intimideren en sloeg terug met een strategie die de achilleshiel van de Europese Unie raakte: haar migratiepolitiek. Door duizenden vluchtelingen naar Minsk te halen en transport te voorzien naar de Poolse grens, hoopt Loekasjenko Europa onder druk te zetten en zijn macht tegenover de unie te vergroten. De inzet? Mensenlevens.

Lees verder “(170) Het cynische machtsspel van Aleksandr Loekasjenko”

(163) Pakistan is niet de taliban.

AUTEUR: Noreen Muhammad

THEMA: Politiek

OPM: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

white and green flag

Toen de taliban in ijltempo de macht overnam in Afghanistan werd Pakistan op sociale media al snel geviseerd. Noreen Muhammad heeft Pakistaanse roots en voelt zich ongemakkelijk bij die vingerwijzing. “Het heeft geen zin om nog meer verdeeldheid te zaaien, zeker onder de mensen die er willen zijn voor elkaar.”

Lees verder “(163) Pakistan is niet de taliban.”

(158) Waarom koos Stad Antwerpen uitgerekend nu voor skatestoppers?

AUTEUR: Désirée Wagenaar

THEMA: Politiek

OPMERKING: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

person in blue denim jeans and black and white sneakers

Midden in de coronacrisis besloot de Stad Antwerpen om skatestoppers te plaatsen aan de Scheldekaaien. Skaten zou de infrastructuur aan de kaaien beschadigen en voor overlast zorgen en dat wil de stad voorkomen. Maar waarom koos de stad uitgerekend nu voor die ingreep? Was het echt noodzakelijk om jongeren in deze moeilijke periode nog een extra beperking op te leggen?

Lees verder “(158) Waarom koos Stad Antwerpen uitgerekend nu voor skatestoppers?”

(157) Derek Chauvin is niet moreel verantwoordelijk voor de daad die hij stelde

AUTEUR: Désirée Wagenaar

THEMA: Filosofie, Politiek

OPMERKING: Dit artikel verscheen in samenwerking met StampMedia.be

black and white abstract painting

Op 25 mei vorig jaar overleed George Floyd (46), een Afro-Amerikaanse man uit Minnesota, aan de gevolgen van verstikking nadat politieagent Derek Chauvin gedurende meer dan acht minuten met zijn knie op Floyds nek had gezeten. Op 20 april van dit jaar werd Chauvin over de hele lijn schuldig bevonden aan zijn dood. Maar zal dit vonnis het racismeprobleem in de Verenigde Staten oplossen? Verre van, zegt studente moraalwetenschappen Désirée Wagenaar.

Lees verder “(157) Derek Chauvin is niet moreel verantwoordelijk voor de daad die hij stelde”