Nieuwe rubriek: de wekelijkse feitenchecker.

https://tse4.mm.bing.net/th?id=OIP.7D-DPHvKSOkatsmmGMAi4AEsCW&pid=Api

De wekelijkse feitenchecker is een nieuwe rubriek die het Mirari project lanceert. In deze rubriek probeert Mirari bepaalde uitspraken te positioneren ten opzichte van bepaalde feiten. Mirari is er zich van bewust dat feiten onderhevig zijn aan subjectieve interpretatie en kiest daarom voor een eenvoudig format:

  1. Je kiest een uitspraak of bewering van een persoon/organisatie/partij over een bepaalde maatschappelijke kwestie die recent in de media kwam.
  2. Je zoekt een aantal feiten die de bewering kracht bij zetten of juist tegenspreken.
  3. Je somt deze feiten op. Je beperkt je tot deze feiten. De analyse ervan laat je achterwege (dit kan wel bij de gewone artikels/opinies op Mirari)
  4. De bewering wordt samen met de feiten gepubliceerd op Mirari. Je vermeldt hierbij het bronnenmateriaal.
  5. De lezer denkt zelf na over de vraag of de uitspraak al dan niet gebaseerd is op bepaalde waarheden.

Interesse om mee te werken aan deze nieuwe rubriek? Contacteer een medewerker van Mirari!

Advertentie

(12) Lange tenen: respons op Boudry.

AUTEUR: Thomas Rotthier (https://thomasrotthier.wordpress.com/)

THEMA: Filosofie

Maarten Boudry heeft een snedige reactie geformuleerd op mijn vorige tekst waarbij hij de nodige nuances aanbrengt die in mijn kritiek verloren zijn gegaan.

‘Schooled’, zullen jullie denken en dat is ook wel een beetje zo, dat zal ik niet ontkennen. Woorden vervlieden inderdaad snel en ze vormden blijkbaar al snel  een warrige stropop in mijn hoofd. Al blijf ik de kern van mijn pleidooi (waarbij ik Boudry niet per se viseer) wel verdedigen . Te veel beledigingen en cynische humor zorgen voor maatschappelijke indigestie.

Lees verder “(12) Lange tenen: respons op Boudry.”

(8) Neem ons Zwarte Piet niet af!

AUTEUR: Lien Van Doorslaer

THEMA: Geschiedenis en traditie

De Sint is weer in het land! Hoera, een feest voor de allerkleinsten! Maar blijkbaar zorgen de 600 jaar oude man en zijn rechterhand bij die iets ouderen steeds meer voor beroering. Lien (23) vertelt waarom de invloed van de media hier een grote rol in speelt en waarom Zwarte Piet gewoon Zwarte Piet moet blijven.

Het is weer bijna december. Al jaren de feestmaand bij uitstek. Maar voor er tientallen cadeautjes onder de kerstboom liggen, komt er nog een goedheilig man uit Spanje met zijn stoomboot naar België en Nederland om cadeautjes te brengen aan alle brave kinderen. De vraag rijst alleen of hij dat binnenkort nog wel met Zwarte Piet doet, al dan niet met ‘Roetpiet’ of zelfs ‘Regenboogpiet’.

Lees verder “(8) Neem ons Zwarte Piet niet af!”

(7) Hoe ziet jouw piet er dan uit?

AUTEUR: Mohamed Barrie

THEMA: Geschiedenis en traditie

Mohamed (24) werd al vaker Zwarte Piet genoemd. Meestal zonder slechte bijbedoelingen, maar ook vaak genoeg als scheldwoord. Hij kan zich vinden in de warme sfeer van het Sinterklaasfeest, maar niet in een figuur als Zwarte Piet. Het waarom legde hij een jaar geleden uit in deze bijdrage. Dit jaar blikt hij terug op de gesprekken die daaruit voortvloeiden. Zijn conclusie? Er is nood aan een echt gesprek, “waarin mensen hun mening mogen geven, om zo de kans te krijgen elkaars standpunten te begrijpen en vooral samen op zoek te gaan naar een oplossing.”

Na mijn verhaal “Ik ben Zwarte Piet niet!” kreeg ik schouderklopjes, vragen en hoopvolle gesprekken, met af en toe de nodige verwensingen maar ook enorm mooie momenten van mens tot mens. Momenten waarin ik eindelijk in gesprek kon treden met mensen, ongeacht hun mening. Die gesprekken beantwoordden vragen, maar legden ook nieuwe vragen bloot. “Mohamed, jouw artikel allemaal goed en wel, maar zeg dan hoe Zwarte Piet eruit moet zien als hij niet meer zwart mag zijn, met rode lippen, kroeshaar en gouden oorbellen? “ Een terechte vraag, dus ging ik op zoek naar antwoorden.

Lees verder “(7) Hoe ziet jouw piet er dan uit?”

(6) Middenveld…in welk midden? Een accurate plaatsbepaling.

AUTEURS: Dr. Bert Anciaux (sp.a. en VUB) en Dr. Guy Redig (VUB).

Met dank aan Dirk Verbist (FOV).

THEMA: Sociologie

Samenvatting vooraf

Deze bijdrage beoogt een nieuwe, meer werkzame maatschappelijke en politieke positionering van de civil society organisaties, ook wel middenveld genoemd. Daarbij problematiseert ze twee momenteel veel gebruikte plaatsbepalingen, enerzijds deze tussen overheid en burger en anderzijds deze tussen markt en burger. Een accuratere situering definieert de markt als een plaats en creëert drie actorgroepen die zich hierrond en hiernaar ontwikkelen en elkaar dynamisch bepalen, naderen en afstoten. Deze zijn (1) de public of common profit[1] (overheden), (2) de social profit (cso’s) en de (3) de private profit of ondernemerswereld. In deze constructie speelt de social profit, als een gevarieerd complex van verenigingen (in vele maten en gewichten), een erg specifieke rol die in twee dimensies kan worden beschreven, nl. een democratiserende door een gewenste betrokkenheid bij de sturing van de samenleving en tegelijkertijd een kwaliteit verhogende functie door de inbreng van expertise en betrokkenheid. Daarbij speelt de bekommernis “iedereen mee”, als een participatieleidraad altijd een hoofdrol.

Daaropvolgend wordt aan de civil society of social profit een aantal idealen gekoppeld, te beschouwen als een ideologie. Deze steunt op een sterk engagement voor een (inter)actieve democratie, een krachtige gemeenschap met dito verenigingen en burgers. Deze visie bevat ook bedreigingen, die echter de veelbelovendheid ervan niet overwoekeren.

Lees verder “(6) Middenveld…in welk midden? Een accurate plaatsbepaling.”

(5) The only way to stop a bad guy with a gun…

AUTEUR: E. Mechels

THEMA: Oorlog en geweld

Ik ben geboren in 1990 en ik ben opgegroeid met een erg veilig gevoel. Oorlog is in mijn ogen altijd een ver-van-mijn-bedshow geweest. Natuurlijk leven we ondertussen al jaren in een wereld die getekend werd door 9/11. Een wereld van de War on Terror, en de daarmee gepaard gaande aanslagen in Europa (London, Madrid…). Toch voelde dat – tot voor kort – ook aan als een ver-van-mijn-bedshow.

Oorlog naast mijn bed

Ik vraag me af met wat voor gevoel kinderen vandaag opgroeien. 1 jaar geleden werden Parijs en de hele wereld opgeschrikt door het bloedbad in Bataclan. De daders bleken uit België te komen en het dreigingsniveau in ons land schoot de lucht in. Scholen en openbare gebouwen sloten de deuren, militairen namen het straatbeeld over. Hoewel overal de dagelijkse gang van zaken na enkele dagen of toch enkele weken opnieuw begon, bleef er bij velen nog een angst bestaan die langer aansleep. Dat één van de daders, Salah Abdeslam, 4 maanden voortvluchtig bleef, hielp daar natuurlijk niet bij.

Lees verder “(5) The only way to stop a bad guy with a gun…”

(4) De onherleidbare Achillespezen van de menselijke conditie.

AUTEUR: Prof. Dr. Ariane Bazan (Université Libre de Bruxelles)

THEMA: Filosofie

Het menselijk samenleven lukt niet goed. De geschiedenis van de menselijke beschaving is een gruwelijke geschiedenis. Na de bijzonder gewelddadige middeleeuwen heeft de menselijke beschaving moeizaam een aantal verwezenlijkingen geboekt – om er een paar te noemen, scheiding van kerk en staat, de Verlichting, de Rechten van de Mens. 

Toch duiken steeds opnieuw in de geschiedenis, ook na de wetenschappelijke vooruitgangen van de laatste twee eeuwen, episodes op van het meest gruwelijke en ondraaglijke geweld, niet zelden op grote schaal. We ontdooien in Europa langzamerhand uit de verbijstering van de kampen uit de tweede wereldoorlog, en nieuw, gruwelijk, grootschalig geweld verschijnt aan de horizont, en ontploft af en toe in ons gezicht. 

De vraag hoe dat komt, dient ons bezig te houden. Het is een belangrijkere vraag dan de vraag hoe te evolueren naar een idealere of utopische wereld.

Lees verder “(4) De onherleidbare Achillespezen van de menselijke conditie.”

(3) A Shot of Nowhere.

AUTEUR: Matthias Dillen

THEMA: Media

“Voorzichtig!” is het enige wat ik bovenaan de Eiffeltoren kon uitroepen, met mijn rug tegen een balk roestend ijzer in het midden, één van die vele momenten waarop mijn bewustzijn zich een gevangene voelt. Een gedwongen verblijf in een feilbare machine. En hoewel de gedachtegang daarboven vooral met zichzelf bezig is, zoekt het ook de ander op, specifiek mijn vrienden die zich veinzend over de borstwering werpen en hun lach met de irrationele representaties die mij op hoogtes overvallen. Van een bewustzijn dat zichzelf niet vertrouwt, zich andere lichamen maar ook zichzelf naar beneden ziet smijten, om geen enkele andere diepere beweegreden dan omdat het dat mogelijk acht. Hun Parijs op het gelijkvloers is niet het mijne, geen bedreiging maar bijna een gewenste eindbestemming.

Lees verder “(3) A Shot of Nowhere.”