AUTEUR: Lieven Miguel Kandolo
THEMA: Geschiedenis en traditie
50 jaar na de moord op Martin Luther King reflecteert Lieven Miguel Kandolo (24) over burgeractivisme in de zwarte gemeenschap. “Ik denk dat het belangrijk is om te weten waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan.”
Lees verder “(60) “Ik blijf geloven in de idealen van Martin Luther King””
AUTEUR: Thomas Rotthier
THEMA: Politiek
OPMERKING: dit artikel gaat verder op (34) De Grote Chaos: de aantasting van de westerse democratieën. (deel 2)
Het succes van Donald Trump kwam niet uit de lucht gevallen. De propaganda van de Republikeinen en haar radicale vleugel, de Tea Party, hadden de weg voor hem bereid. De angsten en het revanchisme van voornamelijk blanke Amerikanen werden op een schaamteloze manier gevoed door Trumps campagne. Hij profileerde zich als de ‘strenge vader’ die het zgn. ‘liberal establishment’ in Washington lik op stuk zou geven en orde op zaken ging stellen.
Lees verder “(35) De Grote Chaos: de aantasting van de westerse democratieën. (deel 3)”
AUTEUR: Thomas Rotthier
THEMA: Politiek
OPMERKING: Dit artikel gaat verder op De Grote Chaos: de aantasting van de westerse democratieën. (deel 1)
De Amerikaanse samenleving is de laatste 30 jaar in een neerwaartse spiraal geraakt door allerlei factoren: de globalisering (stagnerende lonen, meer economische ongelijkheid, massale immigratie), het toenemend individualisme (echtscheidingen, televisiecultuur), de begrotingsproblemen, de financiële crisis en de diepe politieke verdeeldheid. Dit alles vormde de voedingsbodem voor politiek extremisme. Europa zit voorlopig nog safe omdat het sociale en politieke weefsel hier steviger is, maar waakzaamheid is geboden.
Leestijd: 12 minuten
Lees verder “(34) De Grote Chaos: de aantasting van de westerse democratieën. (deel 2)”
AUTEUR: Matthias Dillen
THEMA: Media
“Voorzichtig!” is het enige wat ik bovenaan de Eiffeltoren kon uitroepen, met mijn rug tegen een balk roestend ijzer in het midden, één van die vele momenten waarop mijn bewustzijn zich een gevangene voelt. Een gedwongen verblijf in een feilbare machine. En hoewel de gedachtegang daarboven vooral met zichzelf bezig is, zoekt het ook de ander op, specifiek mijn vrienden die zich veinzend over de borstwering werpen en hun lach met de irrationele representaties die mij op hoogtes overvallen. Van een bewustzijn dat zichzelf niet vertrouwt, zich andere lichamen maar ook zichzelf naar beneden ziet smijten, om geen enkele andere diepere beweegreden dan omdat het dat mogelijk acht. Hun Parijs op het gelijkvloers is niet het mijne, geen bedreiging maar bijna een gewenste eindbestemming.
MIRARI 